·     گاهی ممکن است یک یا چند مهره از جای خود جابه جا شود که این عارضه را نیمه در رفتگی (در رفتگی ناکامل یا جزیی) یا subluxation  می نامند. جا به جایی مزبور بر راه عبور عصب اثر می گذارد و آن را تنگ می کند و در نتیجه، جریان عصبی باعث می شود که بدن، پیام صحیح را از مغز در یافت نکند و کارآیی طبیعی خود را از دست بدهد، مانند هنگامی که جریان آب با قرار دادن پا بر روی شیلنگ قطع می شود. چنان چه اعصاب، تحت فشار قرار بگیرد و انتقال پیام عصبی دچار اختلال شود و بدن، کارآیی لازم را نداشته باشد، توانایی بدن برای مبارزه با بیماری ها تضعیف خواهد شد و اشکال در انتقال عصبی  و درد در ناحیه کمری یا سایر نقاط بدن روی می دهد.
 
·     کایرو پراکتیک (chiropractic) به مجموعه ای از تدابیر درمانی گفته می شود که دستگاه عصبی را تعیین کننده سلامتی و بیماری می داند و سعی می کند با دستکاری ساختار های بدن، به ویژه ساختمان های ستون مهره ها، عملکرد هنجار را بر قرار نماید. کایرو پراکتیک، لغتی یونانی و مرکب از دو لغت « chiro » به معنی «دست» و «practice» به معنی «انجام کار»است و در مجموع به معنی «درمان به وسیله دست» به کار می رود. کایروپراکتیک نوعی تخصص اولیه پزشکی است که به تشخیص، درمان و پیشگیری از اختلالات عصبی عضلانی می پردازد و در واقع، علم شناخت مفاصل، و به ویژه ستون مهره ها و هنر تنظیم و تطبیق آن ها، به منظور پیشگیری و درمان، آن هم بدون استفاده از دارو و اعمال جراحی است.
 
  
·     متخصصان کایروپراکتیک (کایرو پراکتورها) از حرکات آرام دست های خود و یا دستگاه های مخصوص تنظیم کننده، برای دستکاری های تخصصی مهره ها استفاده می کنند تا از این طریق به هدف کایروپراکتیک، یعنی قراردادن دستگاه اسکلتی به شکل منظم (ردیف) دست یابند و در نتیجه ، بدن بتواند مشکلات خود را بهبود بخشد و دستگاه عصبی به طور صحیح عمل نماید .
·          معمولاً اولین ویزیت دکتر کایروپراکتیک، علاوه بر مشاوره، به معاینه کامل ستون مهره ها اختصاص می یابد تا از این طریق بتوان اختلالات بیومکانیک یا جابه جایی ها را تشخیص داد. ممکن است برای تشخیص کامل تر، از وسایل و روش های مختلفی استفاده شود که همگی بدون خطر و بدون درد و عوارض ا ند. برنامه درمانی کایروپراکتیک، شامل تنظیم ستون مهره ها، ورزش های مخصوص و یا تغییر در نحوه ی زندگی، به وسیله متخصص کایروپراکتیک مشخص می شود و به اطلاع بیمار می رسد.
  
·     علایم اختلالات بیومکانیکی، نامیزانی و کجی ستون مهره ها در رادیوگرافی نمایان می شوند ولی ممکن است ضایعات بافت ها، اعصاب عضلات و دیسک ها مشخص نشوند. برای تشخیص کامل تر، از MRI، توموگرافی،EMG  (نوار عضلانی) و سی تی اسکن (CT scan) نیز استفاده می شود.